De geboorte van Heer Rama wordt gevierd als Rama Navami. Lord Rama werd geboren bij koning Dasharatha en koningin Kausalya in Ayodhya. Hij had drie jongere broers Bharata, Lakshmana en Shatrughna.
De Ramayana vertelt de geschiedenis van Heer Rama – de grote Koning, Echtgenoot, ideale Zoon en Meester. Heer Rama was een ideale zoon. Hij gehoorzaamde zijn vader altijd en had veel respect voor zijn moeders. Hij was een perfecte koning en heerser. Heer Rama regeerde 14.000 jaar. Tot op de dag van vandaag heet Zijn regering Rama Rajya. Toen Heer Rama over zijn volk regeerde, was er geen hongersnood in zijn koninkrijk, geen voedselschaarste en geen enkele ziekte trof ooit iemand. De mensen in zijn koninkrijk hadden een sterke band van liefde met Hem. Ze leefden alleen om Hem te dienen en te behagen. Hij was erg streng tegenover onruststokers en strafte hen wanneer dat nodig was. Hij was knap, sterk, moedig, ridderlijk, eerlijk, rechtvaardig, zachtaardig, lief, vriendelijk en altijd barmhartig voor Zijn toegewijden en alle burgers. Het festival van Rama Navami markeert de verjaardagsvieringen van de Allerhoogste Heer Shri Rama. Volgens de oude Vedische kalender valt het in het lenteseizoen. Het wordt als gunstig beschouwd om op die dag in naam van Rama te vasten. Toegewijden voeren uitgebreide aanbiddingen uit en chanten de naam van Rama. Tempels van Rama versierd met bloemen, bladeren en hebben de hele dag speciale diensten en bhajan-sessies. Verhalen uit de Ramayana worden voorgelezen in vreugdevolle openbare bijeenkomsten. De meeste mensen vasten tot middernacht.
Een belangrijk en populair element van de viering is de Ramayana parayana, een verhandeling over de Ramayana, door een toegewijde van Heer Rama. Het duurt gewoonlijk negen dagen, beginnend op Ugadi en eindigend op Rama Navami. De belangrijkste betekenis achter de viering van dit festival is dat het karakter van Heer Ram een ideale zoon betekent, een oprechte echtgenoot, een rechtvaardige koning en een liefhebbende broer en een ideaal persoon, iemand die tegen alle verwachtingen in het juiste pad volgt. Hij was ook de ware belichaming van de mensheid. Het vieren van Rama Navami is dus een speciale manier om alle nobele daden van Heer Ram te onthouden. Dus in de ware zin is het niet alleen een festival om van te genieten en plezier te hebben, maar ook een gelegenheid waar veel idealen kunnen worden geleerd en onderwezen. Het is een viering van goedheid en de overwinning op al het kwaad. Heilige plaatsen die met Rama in verband worden gebracht, zoals Ayodhya, Ujjain en Rameshwaram, trekken tienduizenden toegewijden. In Rameshwaram nemen duizenden een heilig bad in de zee en aanbidden ze heer Rama. Veel plaatsen in Noord-India organiseren beurzen in verband met het festival, met als hoogtepunt spectaculair vuurwerk op Rama Navami.
De geboortedag van Shri Rama betekent inderdaad een gebeurtenis ter herinnering aan iedereen die de aloude sublieme waarden van de menselijke cultuur en beschaving koestert. Toegewijden blijven wakker op de negende nacht, in afwachting van de geboorte van Heer Rama. Een Yagna wordt uitgevoerd en ze zingen devotionele liederen ter ere van Heer Rama en wiegen zijn beeldgedaante in wiegjes om zijn geboorte te vieren. De volgende ochtend wordt er een speciale eredienst verricht als blijk van dankbaarheid voor Zijn genade. Rama Navami is een feest en brengt zijn toegewijden waar geluk en vreugde. Het geeft hen de kracht en de moed om tegen alle kansen van het leven te vechten.
Rama betekent ‘gelukzaligheid’ en dus geeft Heer Rama zaligheid aan allen die Hem gedenken en tot Hem bidden. Laten we daarom allemaal de activiteiten en instructies van Heer Rama in gedachten houden; volg ze en bereik geluk.
De volgende citaten zijn van Zijne Goddelijke Genade Srila A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada op de Verschijningsdag van Heer Sri Rama.
Er is ook een lezing (hieronder) door Srila A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupad die op 27 maart 1969 in Hawaii werd gegeven over de verschijning van Heer Ramachandra.
710407LE.BOM Lezingen
Dus dit proces moet worden aangenomen, hoe sukrtina te worden. Sukrti betekent yajna-dana-tapa-kriya. Men moet offers brengen zoals voorgeschreven in de sastra’s en ze moeten hun zuurverdiende geld in liefdadigheid geven voor Krishna’s dienst. Dat wordt dana genoemd. Yajna, dana en tapasya. Net als morgen is Sri Rama-navami. De tapasya zal zijn dat alle toegewijden vasten van ‘s morgens tot ‘s avonds. Dit wordt tapasya (boetedoening) genoemd. Net als op de heilige Ekadasi dag, is er geen royale maaltijd. Je neemt gewoon een beetje vruchten en bloemen. Probeer dat ook te vermijden. Je neemt niet eens water. Dat is echt ekadasi. Maar omdat we het niet kunnen (in Kali-yuga is de tijd anders), mogen we een beetje fruit en melk nemen, wat anukalpa wordt genoemd. Dit zijn verschillende manieren van tapasya en yajna.
Deze yajna, sankirtanaih prayair yajnaih, yajanti hi su-medhasah. In dit tijdperk kun je die grote asvamedha yajna, gomedha yajna, rajasuya yajna en zoveel andere yajna’s niet uitvoeren. Het is niet mogelijk. Allereerst heb je geen middelen om zulke yajna’s uit te voeren, honderden en honderden tonnen ghee die nodig zijn om in het offervuur te doen. Je hebt nog geen druppel van je ghee. Dus vergeet al die yajna’s. In dit tijdperk is het yajnaih sankirtanaih prayaih.
8-03-26.Brief: Mukunda
Aanvaard alstublieft mijn zegeningen. Het spijt me dat ik je brief van 14 maart 1968, die ik meer dan een week geleden heb ontvangen, vertraagd heb beantwoord. Ik ben erg blij dat je berouw hebt, zelfs voor een actie die niet door mij is goedgekeurd. Deze houding is erg goed en verbetert iemand op het pad van toegewijde dienst. De Rakhi Bandhan-ceremonie die door jou is waargenomen in opdracht van Prasad wordt niet goedgekeurd door onze Vaisnava-rituelen. Natuurlijk wordt zo’n ceremonie in de hindoegemeenschap gezien als een sociaal-religieuze gebruik. Maar in onze Vaisnava-gemeenschap is er geen dergelijke naleving. Vergeet nu het incident en laat je in de toekomst niet misleiden door een onbevoegd persoon. Onze volgende ceremonie is de verjaardag van Heer Ramachandra, op 7 april. Het moet op dezelfde manier worden gevolgd als de Verschijningsdag van Heer Chaitanya, namelijk tot de avond vasten en dan prasadam accepteren, en al onze ceremonies moeten worden uitgevoerd met continue Kirtana, van Hare Krishna, Hare Rama. Dat zal al onze plechtigheden succesvol maken.
68-03-28.Brief: Mahapurusa
Tot dusverre de verschijningsdag van Heer Rama Candra. Het zou gevierd moeten worden als de verschijningsdag van Heer Chaitanya. Vasten tot de avond, dan prasadam nemen, de hele dag Hare Krishna chanten, af en toe bezig zijn met lezen en zingen, een tijdje chanten, dan een tijdje lezen, dan weer Kirtana doen enzovoort; de hele dag door . Als je geen Ramayana hebt, dan kun je Bhagavad-gita of Srimad-Bhagavatam lezen, dat is goed.
770326r2.bom Gesprekken
Prabhupada: Rama-navami is upavasa tot de… Ga naar vasten tot de avond.
Tamala Krishna: Dus maan.
Prabhupada: Zonsondergang.
Shri Rama Navami
Heer Ramachandra’s
Verschijningsdag
Hawaï, 27 maart 1969
690327RN.HAW
Gesproken door zijne Goddelijke Genade
Srila A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada
(kirtana)
Prabhupada: (zingt mangalacarana-gebeden)
ramadi murtishu kala-niyamana tishthan
nanavataram akarod bhuvaneshu kintu
krishnah svayam samabhavat paramah puman yo
govindam adi-purusham tam aham bhajami
[Bs. 5.39]
Dit is een vers uit Brahma-samhita waarin de incarnatie van Heer Ramachandra wordt beschreven, Ramadi. Niet alleen Rama, maar er zijn vele andere ontelbare incarnaties. Ze worden vergeleken met de golven van een rivier. Zoals de golven van de rivier of de golven van de oceaan niet kunnen worden geteld, zo is het ook niet mogelijk om te tellen hoeveel incarnaties er zijn van de Allerhoogste Heer. Maar van hen worden de belangrijkste namen genoemd in de sastra’s (geschriften). Daarom wordt er ramadi gezegd. Ramadi betekent Rama en ook andere, vele incarnaties. En ze bestaan. Niet dat er één incarnatie verscheen en het is afgelopen. Nee, zo is dat niet. Net zoals heer Ramachandra op deze planeet verscheen, zeg maar miljoenen jaren geleden. Hij verscheen in het Treta-yuga.
Treta-yuga betekent… Wij zijn slechts vijfduizend jaar van dit tijdperk (Kali-yuga) gepasseerd. Daarvoor was er Dvapara-yuga. Dvapara-yuga duurde 800.000 jaar. En daarvoor was er Treta-yuga, dat twaalfhonderdduizend jaar duurde. Dat betekent minstens twee miljoen jaar geleden dat Heer Ramachandra op deze planeet verscheen.
Dus nu verscheen Heer Ramachandra in Ayodhya. Er is een plaats genaamd Ayodhya, in het Noorden van India. Daar verscheen de Heer. Zoals Krishna in Mathura verscheen… Dat is ook Noord-India. En Mathura is ongeveer negentig mijl naar het Zuiden van New Delhi. Je hebt de naam van New Delhi, de hoofdstad van India, wel eens gehoord. Dus Ayodhya ligt ook ongeveer vijfhonderd mijl (1 mijl = 1,609344 km; ongeveer 805 km) ten noordoosten van New Delhi.
Dus Heer Ramachandra verscheen op deze dag. Deze dag wordt ook wel Sri Rama Naumi genoemd. Op de negende dag van de maan(cyclus) verscheen Heer Ramachandra. Zijn vader was de koning van Ayodhya en hij had drie vrouwen. Dus uit… Nee. Hij had twee vrouwen. Dus van twee vrouwen kreeg hij vier zonen. Ramachandra is de oudste zoon. Het leven en de activiteiten van Heer Ramachandra is… [pauze] …in een boek dat Ramayana heet.
Je hebt de naam Ramayana gehoord. Ramayana wordt ook als geschiedenis geaccepteerd. Vedische literatuur is ook geschiedenis. De Purana’s, het Srimad-Bhagavatam, Mahabharata en Ramayana worden tot de geschiedenis gerekend. De geschiedenis van Ramachandra is dat zijn vader met pensioen wilde gaan. Dasharatha, Maharaja Dasharatha. En hij besloot Heer Ramachandra op de troon te zetten en met pensioen gaan.
Dus alles was geregeld, maar slechts een dag ervoor veranderde zijn jongste vrouw de hele zaak op een andere manier. Soms had Maharaja Dasharatha last van fijt, een probleem in de vinger? En deze koningin diende hem heel goed en hij was tevreden. En hij zei: “Mijn beste Sarmishtha, als je een gunst van me wilt, kan ik je die geven.” En ze antwoordde: “Ik zal je om de gunsten vragen wanneer ik die nodig heb. Niet nu.” Dus slechts één dag voor Heer Ramachandra’s kroning, benaderde ze haar man, Maharaja Dasharatha, en herinnerde hem eraan: “Mijn lieve echtgenoot, je beloofde me een gunst te verlenen en ik heb je gezegd dat ik je zal vragen wanneer ik het nodig heb.” Maharaja Dasharatha zei: “Ja, ik herinner het me. Wil je nu wat gunsten?’ Ze zei ja.” “En wat is dat?” Ze zei dat ‘Ramachandra niet op de troon kan zitten. Mijn zoon zou gekroond moeten worden, Bharata.” Hij was verrast. Het is een grote vraag. Dus hij zei: “Goed! Dat zal gebeuren. Jouw zoon.” Want vroeger, de koningen… Niet alleen vroeger, zelfs tegenwoordig, er zijn veel kshatriya-koningen in India. Ze hebben meer dan één vrouw. En er is rivaliteit tussen verschillende vrouwen. Hetzelfde dus. De menselijke psychologie is hetzelfde. Zelfs twee miljoen jaar geleden was er dezelfde mentaliteit, en ze vroeg: “Mijn zoon zou de koning moeten zijn, niet Ramachandra.” Ramachandra was toevallig de zoon van Kausalya, de oudste koningin.
Dus Maharaja Dasharatha stemde toe en riep op tot Heer Ramachandra. “Mijn beste jongen, je …” Ze vroeg ook dat … Ze was erg diplomatiek. Ze wilde dat Ramachandra veertien jaar naar het bos ging. Het idee was politiek, dat de koning er nu misschien mee instemt mijn zoon te installeren. Nu, na een paar dagen, kan deze Ramachandra komen met Zijn leger, en er kunnen moeilijkheden zijn om het koninkrijk voort te zetten.” Dus wilde ze dat Ramachandra naar het bos zou gaan en dat Hij niet zou terugkomen tot het einde van veertien jaar vanaf deze dag. Dus Maharaja Dasharatha stemde toe. Omdat hij kshatriya was. Zie de belofte. Een kshatriya keert nooit terug van de belofte, weigert nooit een uitdaging. Als een kshatriya door iemand wordt uitgedaagd, dat “ik wil met je vechten”, oh, hij kan niet weigeren. Dit is de kshatriya mentaliteit. Hij kan niet zeggen: “Ik ben nu bezig.” Stel dat iemand naar je toe komt, die zegt: “Ik wil met je vechten.” Je zou kunnen zeggen: “Wat, een onzingevecht? Ik heb geen tijd. We zijn in de tempel.” Maar een kshatriya kan dat niet ontkennen. Een kshatriya moet dit onmiddellijk accepteren. “Oh ja. Kom op.” En het wapen zou moeten zijn, als hij geen zwaard of wapen heeft, zou hij een wapen moeten krijgen en vechten. Dit is de kshatriya mentaliteit. Ze waren zeer liefdadig en ridderlijk en hielden beloften en hadden een grote neiging om te heersen. Zij zullen heersen. Beheerders. Hun werk is…
Er zijn verschillende voorschriften voor verschillende klassen van mannen voor hun levensonderhoud. De brahmana’s kunnen op zes manieren in hun levensonderhoud voorzien. Pathana pathana yajana yajana dana pratigraha. Zes. En ze moeten gekwalificeerd zijn met twaalf hoge kwaliteiten. We hebben het vaak besproken. Vanuit die kwalificatie is waarheidlievend het eerste item voor een brahmana. Een kshatriya spreekt misschien leugens. Dat mag, want hij moet diplomaat, politicus zijn. Maar een brahmana, oh, hij mag geen leugen spreken. Dit is het systeem, het kastensysteem of het varnasrama-systeem. Iedereen was getraind. Omdat deze vier klassen van mannen nodig zijn in een samenleving. Voor een goed onderhoud van de samenleving moet één klasse mensen zeer intelligent, hooggekwalificeerd en met alle goede eigenschappen zijn. Ze moeten op die manier worden opgeleid, ideaal karakter zodat mensen ze kunnen zien en volgen. Daarom werden brahmana’s zo gerespecteerd omdat ze een ideaal karakter hebben, geleerd en goddelijk, de wetenschap kennen, spirituele wetenschap. Daarom staan ze hoog in het vaandel en staan ze bovenaan in de samenleving.
De volgende, de beheerder, administratieve klasse, kshatriya’s. Ze zijn getraind om te doden. De kshatriya’s mochten in het bos jagen om de kunst van het doden te leren, want dat was noodzaak voor de kshatriya’s. Kshatriya, als hij… Als de koning ontdekt dat iemand iets verkeerd doet, kan hij onmiddellijk zijn hoofd afhakken als hij wil. De koning was zo machtig. En het is niet zo dat als er oorlog zou zijn, het niet zo is dat de president of de koning comfortabel thuis zal zitten en dat gewone soldaten hun leven zullen neerleggen. Nee!. Vroeger moest de koning of het staatshoofd daar als eerst gaan vechten. Je ziet op de foto, de leiders van de gevechten in Kurukshetra, beide kanten, ze waren opgesteld, aan deze kant, die kant, met hun strijdwagen. Niet dat de leider, de opperbevelhebber of de commandant zijn achterhoede aan het zoeken is om zichzelf te beschermen, en de arme soldaten (glimlachend) in de strijd worden gegooid. Nee. Dit was de kshatriya mentaliteit. En het is noodzakelijk dat een klasse mannen op die manier wordt opgeleid, kshatriya, vechtende mannen. In India, omdat deze opleiding er al heel lang is, is het dus geen probleem om daar soldaten te rekruteren. Er is een klasse mannen, ze zijn nog steeds erg befaamd in het vechten. Ze heten… Net als de Gurkha’s, de Nepalezen. Je hebt de naam Nepal wel eens gehoord. Nog steeds een kleine staat, onafhankelijke staat. Ze zijn niet in India. Tussen China en India. De hele Nepalese bevolking, het zijn kshatriya’s. Oh, het zijn erg goede vechters. Zo ook de Sikhs, de Jata’s. Er zijn classificaties. Dus ze zijn altijd klaar om te vechten. En je zult verbaasd zijn dat het Britse rijk vrijwillig werd geliquideerd omdat ze India verloren. De Britten begrepen dat, omdat we India nu aan het verliezen zijn, er geen mogelijkheid meer is om ons oostelijke rijk te behouden. Daarom hebben ze geliquideerd. Waarom? Eigenlijk werd het hele Britse rijk bestuurd of bestuurd door Indiase soldaten, deze sikhs en gurkha’s. Ze breidden hun rijk uit. Nadat ze hun positie bij India hadden ingenomen, breidden ze het Britse rijk in het Midden-Oosten en het Verre Oosten uit, simpelweg door middel van deze Sikhs en Gurkha-soldaten. Ze kregen de suprematie op Birma en overal.
Er is dus behoefte aan een klasse strijdende mannen. U ondervindt in uw land moeilijkheden bij het werven omdat het wervingsproces verkeerd is. U rekruteert uit personen… U traint personen net als sudra’s, en u wilt dat ze vechten. Hoe kunnen ze vechten? Het is niet mogelijk. Dus zoals in de Bhagavad-gita staat, dat catur-varnyam maya srishtam guna karma vibhagasah… [Bg. 4.13]. Heer Krishna zei dat “De vier klassen of orden van de samenleving, brahmana, kshatriya, vaisya, sudra, worden door mij gecreëerd in overeenstemming met activiteit en kwaliteit.” Dus deze kshatriya-kwaliteit mannen is ook vereist. De brahmana-kwaliteit van mannen is ook vereist, de handelsgemeenschap is ook vereist, en de arbeidersklasse is ook vereist. Natuurlijk, arbeidersklasse, ze hebben geen training nodig. Arbeidersklasse betekent iemand die niets kan doen, noch brahmana kan worden, noch kshatriya kan worden, noch vaisya kan worden. Dat betekent het laatste saldo van de bevolking, ze worden arbeidersklasse genoemd, sudra.
Sudra betekent iemand die geen opleiding heeft genoten. Sudra heeft geen samskara. Samskara betekent training. Iedereen wordt door de geboorte als sudra geaccepteerd. Janmana jayate sudra. Janmana betekent door geboorte. Bij geboorte wordt iedereen als sudra geboren, een man van de vierde klasse. Het dient geaccepteerd te worden, en eigenlijk op deze wijze. Net als een kind, onschuldig kind, wat weet hij? Hij moet getraind worden. Of je traint hem als een brahmana of je traint hem als een kshatriya of je traint hem als een vaisya. Of anders, hij is al als sudra geboren. Sudra heeft geen opleiding. Iedereen, het basisprincipe, basis toonbeeld, iedereen, wordt geaccepteerde als sudra. Als je hem nu traint tot brahmana, dan wordt hij een brahmana. Als je hem opleidt tot kshatriya, wordt hij een kshatriya. Als je hem traint als een vaisya…
Dus ik denk dat dit het is, dit systeem is erg wetenschappelijk, zodat als je hulp wilt van een echt intelligente man of een door God gerealiseerde man, dat is de brahmana-klasse. Net zoals wanneer u de hulp van een advocaat nodig heeft, hebben we zoveel advocaten. Als je de hulp van een medicus nodig hebt… Omdat er opgeleide mannen zijn. Evenzo vereist de samenleving dat een bepaalde klasse mannen wordt opgeleid tot brahmana’s. Net zoals we het Krishna-bewustzijn trainen. Het Krishna-bewustzijn is bedoeld voor de brahmana’s. Ze zijn niet bedoeld om te vechten, omdat ze niet worden getraind om te vechten. Ze zijn getraind om brahmana’s te worden. Wie is brahmaan? Brahma janati iti brahmana. De vier divisies worden als volgt beschreven. Janmana jayate sudrah, iedereen wordt sudra geboren. Dat wordt geaccepteerd. Samskarad bhaved dvijah. Als je hem nu traint, ongeacht in welk gezin hij is geboren, moet je hem trainen. Net zoals jongens naar school worden gestuurd om te worden opgeleid. Dus iedereen wordt geaccepteerd als sudra, maar je traint hem nu. Hij gaat naar de guru-griha.
Guru-griha betekent het huis van de leraar. Vroeger waren er, om opgeleid te worden, niet zulke grote scholen en hogescholen. Elk dorp… Toch was er, vijftig jaar geleden in India, in elk dorp een kleine school, geleid door de brahmana, en de dorpskinderen zouden daar worden opgeleid. Dus werd hij gestuurd voor training. En er was geen schoolgeld. De jongens zullen daarheen gaan, en namens de leraar of geestelijk leraar, zullen ze,als brahmacari, van deur tot deur bedelen om aalmoezen, rijst, dahl, granen en dergelijke op te halen. Dat was het systeem. Er was geen schoolgeld. Het was geen probleem om een jongen naar school te sturen. Samskara. Nu is hij getraind. De leraar ziet de psychologie van de jongen, op welke manier hij moet worden opgeleid. Of hij moet worden opgeleid als een vaisya of hij moet worden opgeleid als een kshatriya. Dus iedereen werd zo opgeleid, maar over het algemeen de zoon van een kshatriya… (net als Maharaja Ramachandra of Arjuna) werden vanaf het begin opgeleid als kshatriya. Als iemand de zoon is van een medicus, leidt zijn vader hem natuurlijk op om in de toekomst medicus te worden. Dat is de natuurlijke neiging. Als de jongen totaal anders is, is dat een andere verhaal, maar dat is de natuurlijke neiging. Dus de zoon van een kshatriya werd opgeleid tot kshatriya. De zoon van een brahmana werd opgeleid als brahmana en de zoon van een vaisya werd opgeleid als een vaisya, en de sudra had geen opleiding. Dus geleidelijk werd dit een kastenstelsel. Brahmana’s zoon werd brahmana. Want vroeger was daar de opleiding.
Maar wanneer dit systeem is aangetast, doet een persoon, hoewel geboren in de familie van een brahmana, het werk van een sudra. Dus volgens de Vedische geschriften wordt iemand ingedeeld naar zijn activiteit en kwaliteit, niet vanwege geboorte. Dat is de classificatie van sastra. Net als in de Bhagavad-gita zegt de Heer catur-varnyam maya srishtam guna-karma-vibhagasah [Bg. 4.13]. Guna betekent kwaliteit en karma betekent activiteit. Men moet gekwalificeerd zijn voor de activiteit en hij moet ook daadwerkelijk handelen. Dan wordt hij ingedeeld in die, ik bedoel te zeggen, categorie. Net zoals wanneer je gewoon bent opgeleid of opgeleid als advocaat, en als je niet praktiseert in de rechtbank, komt niemand naar je toe om met je te overleggen als advocaat. Niemand geeft om je. Je moet ook beoefenen. Evenzo betekent het om een brahmana te worden allereerst, hij moet weten wat een Brahman is en hij moet zich werkelijk in de activiteiten van de Brahman bevinden. Dus toegewijde dienst zijn activiteiten van Brahman. Activiteiten in Krishna-bewustzijn betekent activiteiten voor een Brahman. Brahme carati iti brahma brahmacari. Carati betekent handelingen. Eigenlijk handelt hij in het leven, past hij de principes van brahmana toe in zijn leven, hij wordt brahmacari genoemd. Dit waren dus de trainingen.
Dus zie hoe de training was, waarom een kshatriya zijn belofte niet kan weigeren. Dus Maharaja Dasharatha vervulde de belofte van zijn jongste vrouw en vroeg zijn zoon, oudste zoon Ramachandra: ‘Mijn beste jongen, je zult veertien jaar naar het bos moeten. Dat is de wens van Uw jongste moeder. En ik beloofde dat ik haar belofte, uh, verzoek zou nakomen. Dus accepteer het alsjeblieft.” Ramachandra zei: “Ja vader, ik ben er klaar voor.” Kijk maar. Dit is de kwaliteit. Van de zes volheden van God,is dit één kwaliteit.
aisvaryasya samagrasya
viryasya yasasah sriyah
jnana-vairagyayos caiva
Shannam Bhagam Itingana
(Vishnu Purana 6.5.47)
Hoe wordt iemand God? God wordt niet gemaakt door te stemmen. Er zijn definities wie God is. God moet de eigenaar zijn van alle rijkdommen. Aisvaryasya samagrasya. Samagra betekent alles. Niemand kan met Hem wedijveren. Hier, in deze wereld, de materiële wereld, ben ik een rijke man, en er is nog een rijke man die met mij kan wedijveren. Er is nog een rijke man die met hem kan wedijveren. Maar niemand kan in rijkdom wedijveren met God. Dat is een kwalificatie van God. Niemand kan zeggen: “Ik ben rijker dan God.” Je kunt zeggen: “Ik ben rijker dan Ford of Rockefeller” of dit of dat. U kunt dit zeggen. Maar niemand kan zeggen: “Ik ben rijker dan God.” Daarom wordt in de Bhagavad-gita gezegd: mattah parataram nanyat asti kincid dhananjaya. Mattah parataram nanyat kincid asti dhananjaya [Bg. 7.7]. Dhananjaya is een naam van Arjuna en Krishna zei: “Mijn beste Arjuna, er is niemand groter dan Ik.” Dus als iemand beweert dat hij God is, moet hij door een praktisch voorbeeld bewijzen dat niemand rijker is dan hij. Dat is de eerste. Maar helaas accepteren we zoveel Goden. Een boefje op straat, hij beweert ook dat “ik ben God “.
Dus evenzo, de andere kwalificatie, niemand kan sterker zijn dan God, niemand kan wijzer zijn dan God, niemand kan mooier zijn dan God en niemand kan een groter verzaker zijn dan God. Dus hier toonde heer Ramachandra de kwaliteit hoe Hij afstand deed van het hele koninkrijk, gewoon op bevel van Zijn vader, zijn gehoorzaamheid aan vader. Hij had met zijn vader kunnen argumenteren: “Mijn lieve vader, gewoon omdat u uw belofte houdt en gedreven door het dictaat van een vrouw, doe je dit. Laten we het stoppen. Iedereen verwacht dat morgen Mijn kroning daar zal zijn en ze houden zoveel van Mij.” Omdat Hij… Net zoals Krishna zo geliefd was, op dezelfde wijze was Heer Ramachandra de lust leven van de mensen. Ze verwachtten dat Ramachandra morgen zou worden gekroond. Dus hoe ze het vierden, hoe ze de hele stad versierden. Alles. Hij argumenteerde niet. Hij aanvaardde het onmiddellijk: “Ja, vader. Ik ben klaar.”
Dus een van de broers, Lakshmana, verzocht Ramachandra ook: “Mijn beste broer, neem mij ook mee. Ik ben Uw constante metgezel. Ik moet met je mee.” Dus zei Hij: “Is dat Uw wens. Als je vrijwillig wilt komen, kun je met mij meegaan.” Toen zei Sita, Zijn vrouw, jonge vrouw, ook: “Ik ga met je mee!” Ramachandra verzocht Zijn vrouw: “O, je kunt niet met Mij meegaan. Het is heel moeilijk. Je bent een koningsdochter, je bent zo goed opgevoed en je bent zo mooi. Je kunt niet gaan. Je kunt de moeite niet nemen om in het bos te leven.” Dus zei ze: “O, Ik ben Uw vrouw. Getrouwde vrouw. Dus ik moet gaan, zelfs als U naar de hel gaat.”
Dit is de ideale vrouw. Ze had kunnen weigeren: ‘O, je vader heeft bevolen naar het bos te gaan. Je kunt gaan. Ik ga naar het huis van mijn vader of ik blijf hier.” Nee. Dit is de ideale vrouw. Ze moet bereid zijn om alle omstandigheden van de echtgenoot te accepteren. Niet dat wanneer de man rijk is, de vrouw zeer trouw is en wanneer hij arm is geworden of hij gaat naar het bos, geeft de vrouw haar functie op. Nee! Vrouw betekent betere helft. Ze moet zich eraan houden. Net zoals, zo wordt gezegd, net zoals een schaduw de realiteit volgt, zo is de vrouw de schaduw van de man. Waar de man ook gaat, ze moet gaan. Wat de man wil, moet ze uitvoeren. Natuurlijk wordt in dit land deze interpretatie anders genomen, dat de vrouw tot slaaf wordt gemaakt. Maar eigenlijk is het niet zo. Toen Sita in het oerwoud werd ontvoerd, Ramachandra had dat verwacht, dat ze mooi was, dat ze jong was, en: ‘We zullen in de open oerwoud zijn. Het kan zijn dat er demonen komen’, en eigenlijk is het zo gebeurd. Dus voor Sita heeft Heer Ramachandra de hele familie van Ravana afgeslacht. Alleen voor Sita. Zoals de man, zo de vrouw. De vrouw was zo trouw dat ze niet alleen kon blijven. Ze moet de man zelfs in het bos vergezellen. En de man was zo trouw dat: “Oh, mijn vrouw is ontvoerd.” Dus vermoordde Hij de hele familie van Ravana.
Dus dit is een ideale geschiedenis hoe… Ramachandra, Heer Ramachandra verscheen op deze wereld om te onderwijzen of om een ideaal voorbeeld van een koning te geven. Hoe de koning zou moeten zijn. Daarom, als er een goede regering is… Het voorbeeld wordt gegeven, Rama-rajya. Rama-rajya. Het is het koninkrijk van Heer Rama. Omdat iedereen gelukkig was, iedereen. Er zijn zoveel voorbeelden in het leven van Ramachandra. Eén brahmana… Niet precies brahmana. Iemand kwam naar Ramachandra. Omdat er in die tijd geen rechtbank was zoals deze, dat je naar een rechtbank moet gaan en een stempel moet aanvragen voor de voldane administratiekosten. Dan wordt je vonnis na zes jaar uitgesproken. Het is niet zo. Iedereen die een klacht heeft, moet… De koning zat in de open audiëntie en de burgers mochten de koning benaderen en hun klachten indienen. Omdat er praktisch geen klacht was. Iedereen was blij. Zeer kleine klacht. Dus iemand kwam naar Ramachandra en hij gebood Ramachandra: “Mijn beste koning, mijn zoon is gestorven. Hoe kan dat, in het bijzijn van zijn vader, zoon sterven? Er moet iets mis zijn in Uw regering.” Kijk maar. De aanklacht luidt: “Waarom is mijn zoon voor mijn dood gestorven? Dit is onnatuurlijk.” Er was dus niets onnatuurlijks. De koning was zelfs verantwoordelijk voor hevige kou, hevige hitte. Dat halen we uit de geschiedenis van Srimad-Bhagavatam. Dat staat vermeld.
Dus de koningen waren erg verantwoordelijk. Ze dachten altijd aan het geluk van de burgers en de burgers waren ook zo aardig. Een burger benaderde Heer Ramachandra en Zijn volgende assistent, Zijn broer Lakshmana, vertelde Hem dat hij een brahmana is. Je was afwezig op je toer voor, ik denk voor veertien dagen of een maand, en deze brahmana heeft zelfs geen druppel water gedronken tijdens je afwezigheid.” Waarom? ‘Omdat hij hier komt om je te zien, darsana.’ Net zoals we hier in de tempel komen om de Murti te zien. Dus Heer Ramachandra was persoonlijk aanwezig. Daarom kwam hij altijd. Nadat hij Ramachandra had gezien en zijn eerbetuigingen had gebracht, ging hij naar huis en nam iets, zijn ontbijt. Dat was zijn gelofte. En omdat hij Heer Ramachandra veertien dagen of een maand niet kon zien omdat hij op politieke tour was, at hij niet eens. Zo zie je. De burgers waren vergelijkbaar met de koning.
Dus in die tijd was er een standbeeld van Ramachandra dat werd aanbeden in de familie van Maharaja Ikshvaku. Maharaja Ikshvaku, de zoon van Manu, is toevallig de voorvader van het gezin waarin Ramachandra verscheen. Hij was dus een toegewijde van Heer Rama, en hij aanbad het beeldgedaante van Heer Rama. Dus dat beeldgedaante werd door de familie de een na de ander aanbeden. Maar toen Ramachandra daadwerkelijk aanwezig was, bewaarde Hij dat beeld in de kast van de kamer, en toen deze brahmana naderde en Ramachandra door Lakshmana werd geïnformeerd dat hij zo standvastig en sterk is in zijn gelofte, beval Ramachandra: “dat beeld moet aan hem bezorgd worden zodat hij in Mijn afwezigheid respect kan betuigen aan het beeld en daarmee (zijn sadhana) kan doen. Die vorm, ik bedoel te zeggen, standbeeld of arca van Ramachandra bestaat nog steeds in Zuid-India. Het wordt vanaf die tijd aanbeden.
Dit waren dus de handelingen van Ramachandra. Toen gingen hij, zijn jongere broer Lakshmana en zijn vrouw naar het bos. Zijn vrouw werd ontvoerd door de diplomatie van de demon Ravana, en er was een gevecht tussen Rama en Ravana. Ravana was heel materialistisch, hij was erg sterk. Maar waar het om gaat; Ramachandra kwam niet terug naar Zijn koninkrijk om Zijn leger te halen. Nee! Hij kwam niet terug omdat hem werd bevolen in het bos te leven. Dus organiseerde Hij een leger met de dieren uit het oerwoud, de apen. De apen. Hij vocht tegen Ravana, een georganiseerde materialist, met de apen. Je hebt de foto gezien. En Hij bouwde een brug tussen India’s laatste punt naar de andere kant. Ceylon wordt beschouwd als het koninkrijk van Ravana. Er was dus een brug en de stenen dreven.
Er zijn dus zoveel historische gebeurtenissen in het leven van Ramachandra en dat moeten we onthouden, want als we ons herinneren waarom we vandaag vasten voor Ramachandra… Er waren veel koningen zoals Ramachandra. Omdat de koningen op die manier werden opgeleid. Maharaja Yudhishthira was ook zo goed als Ramachandra, en Maharaja Parikshit was net zo goed. Er waren veel van zulke koningen. Maar we zijn niet betrokken omdat Hij een koning was. Hij is de koning van alle koningen, paramesvara. Omdat Hij God is, daarom vieren we het vandaag.
Ramadi-murtishu kala-niyamena tishthan [Bs. 5.39]. Hij is dus niet de oorspronkelijke vorm van God. De oorspronkelijke vorm van God is Krishna en Krishna expandeert zichzelf in verschillende andere vormen. Advaitam acyutam anadim ananta-rupam [Bs. 5.33]. Ananta-rupam betekent miljoenen en miljoenen. De Manu is ook de incarnatie van Krishna. Dus in één dag van Brahma zijn er veertien Manu’s. Dus Brahma leeft honderd jaar. Kijk eens hoeveel incarnaties van Manu’s er zijn, zelfs voor één Brahma; en er zijn ook ontelbare Brahma’s. Dus zoals vermeld in het Srimad-Bhagavatam; dat niemand kan tellen hoeveel incarnaties er zijn, maar enkele van de belangrijkste incarnaties worden genoemd en Heer Ramachandra is er een van.
Dus Heer Ramachandra, hij doodde Ravana en Hij installeerde zijn broer. Zijn broer was een toegewijde, Vibhishana. Hij ging dus niet om Ceylon te veroveren, omdat Hij keizer was. Hij ging die schuldige Ravana straffen, en hij kroonde zijn jongere broer Vibhishana daarvoor in plaats… En Hij kwam terug met Sita en werd hij opnieuw gekroond na veertien jaar. Zijn broer was zo trouw in de tijd dat Zijn oudste broer weg was; Ramachandra vroeg Hem: “Uw moeder wil dat u koning wordt en ik wens ook dat je tijdens mijn afwezigheid koning bent.” Bharata, Hij was zo’n trouwe broer, Hij antwoordde: “Nee. Jij bent koning. Zolang je leeft, kan niemand koning zijn. Dus ik kan geen koning zijn.” Toen verzocht Hij: “Bestuur op zijn minst.” Omdat na het vertrek van heer Ramachandra, Maharaja Dasharatha stierf van de schok, omdat Ramachandra een zeer lieve zoon was, de oudste zoon. Hij zou koning worden en op zijn bevel werd hij naar het bos gestuurd. De vader kon de schok niet verdragen. Hij is gestorven.
Dus Ramachandra’s leven, Gods activiteiten, spel en vermaak, als we het horen, dat betekent dat we ons associëren met Ramachandra. Er is geen verschil tussen zijn vorm, zijn naam, zijn spel en vermaak en hemzelf. Hij is absoluut. Daarom chant je ofwel de heilige naam van Rama of je ziet de beeldgedaante van Rama of je praat over Zijn spel en vermaak, bovenzinnelijk spel en vermaak, alles, dat betekent dat je omgaat met de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods. Dus we profiteren van deze dagen wanneer de incarnatie van God verschijnt of verdwijnt en we proberen met Hem om te gaan. Door Zijn omgang worden we gezuiverd. Ons proces is zuivering. Krishna-bewustzijn betekent simpelweg dat we ons bewustzijn aan het zuiveren zijn. Vanaf de geboorte, zoals ik heb uitgelegd, is iedereen sudra. Sudra betekent iemand die klaagt. Dat betekent sudra. Voor een klein verlies of een klein ongemak, iemand die klaagt, wordt een sudra genoemd.
En brahmana betekent iemand die tolereert. Een sudra heeft geen tolerantie. Dus kalau sudra sambhava. Kalau betekent… Dit tijdperk wordt Kali genoemd. Het is dus de verklaring van de sastra’s dat in dit tijdperk de hele bevolking sudra is. En vroeger ook, door zijn geboorte, werd iedereen als sudra beschouwd, maar er was training, samskara. Op dit moment is er geen samskara, geen training.
De training is alleen bedoeld om in je levensonderhoud te voorzien. Geen andere opleiding. Hoe je geld kunt verdienen en zintuigelijk kan genieten, dat is de training van dit moment. Maar eigenlijk, om het menselijk leven of de missie van het menselijk leven succesvol te maken, is de Vedische cultuur erg gemoedelijk. En door Krishna-bewustzijn te verspreiden, door het proces van Krishna-bewustzijn over te nemen, kun je dat culturele leven, sublieme leven, doen herleven. Als het niet grootschalig is, als er een paar mensen zijn die in deze lijn zijn opgeleid en ze ideale voorbeelden voor de samenleving worden, kan er enorm veel voordeel worden gehaald uit hun voorbeeldig leven. Hoeveel tijd nog? [pauze] (kirtana) (einde)
(Srila A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada 27 maart 1969. De verschijningsdag van Heer Rama – Ramanavami, Hawaii, VS.)