Een van de meest populaire evenementen in de heilige stad Vrindavan, India – waar Heer Krishna 5000 jaar geleden verscheen – is de viering van Jhulan Yatra, het Radha-Krishna schommelfestival. In Vrindavan wordt door de lokale dorpelingen en inwoners dit festival 13 dagen gevierd. In Vrindavan is dit een van de grootste festivals van het jaar en Vrindavana is op dit moment erg druk, letterlijk honderdduizenden mensen uit omliggende steden en dorpen bezoeken Vrindavan tijdens deze periode in de gunstige heilige maand Shravana (juli-aug). Weelde of eenvoud, maar vaak zijn de schommels van goud of zilver.
In Shri Vrindavan worden gedurende vijf dagen, in veel van de 5000 tempels daar, de kleine Utsav-vighraha (functionele murti’s – Vijay-utsav bera) van het altaar gehaald en op een uitbundig versierde schommel in de tempelkamer geplaatst. Na de traditionele arati-aanbidding te hebben ontvangen, worden de Arca vighraha’s geschommeld. Leden van de gemeenschap worden uitgenodigd om deel te nemen. Elke persoon biedt bloemblaadjes en persoonlijke gebeden aan en duwt dan verschillende keren aan de schommel terwijl de andere leden Hare Krishna, Jaya Radhe JayaKrishna Jaya Vrindavan of Jaya Radhe, Jaya Jaya Madhava dayite in kirtan reciteren. De sfeer van dit festival is bijzonder zoet omdat iedereen de kans heeft om Radha en Krishna intiem te dienen.
Hetzelfde festival wordt ook in andere delen van India gevierd in deze heilige maand Shravana. Bijvoorbeeld in Jagannath Puri voor het plezier van Heer Jagannath’s utsav vighraha Madan-mohan ji. Dit festival wordt gevierd van Shravana Shukla Dashami (10e dag van de lichte helft van de maand) tot Pratipada (1e tithi van het donker helft van de maand), een periode vanzeven dagen. Shri Madanmohan, Jagannath’s representatieve murti (vijay utsav), evenals Laxmi en Vishwadhatri worden op een decoratieve houten schommel op Muktimandap (Jhulanmandap) geplaatst. Daar hebben aanbidders de kans om met de Heer te zwaaien en zo Zijn spel en vermaak binnen te gaan. Op de dag van de volle maan (Gamha Purnima of Jhulan Purnima), wordt de dag van de verschijning van Heer Balabhadra gevierd.
In Vrindavan begint het op de Tritya (derde dag) van de heldere twee weken van Shravana en duurt het tot de nacht van de volle maan van de maand. Tijdens dit festival worden de Radha-Krishna-murti’s in de tempels geschommeld. Enkele van de belangrijkste tempels waar dit festival wordt gevierd zijn; de Banke Bihari-tempel, de Radha-Raman-tempel in Vrindavana, de Dwarkadish-tempel in Mathura en de Larily Lal-tempel in Varsana.
In onze Iskcon-tempels observeren we vijf dagen in overeenstemming met de instructies van Shrila Prabhupada. Dus of men nu vier dagen of zeven of dertien dagen viert, hetzelfde feest wordt gehouden voor het genoegen van de Heer en Zijn liefhebbende metgezellen.
Dit is een prachtige ceremoniële plechtigheid van Heer Krishna’s spel en vermaak die praktisch weerspiegelt hoe we de Heer voor Zijn plezier horen te dienen.
Ten tijde van het Jhulan Yatra-festival is het moesson tijd in India en de lucht is zwaar en vochtig door de hitte en de regen. Midden in het regenseizoen, wanneer velden en het oerwoud tinten van weelderig groen hebben en overal bloemen bloeien, wordt het festival van Hariyali Teej gevierd.
Deze feesten zijn op geen enkele manier louter rituelen, omdat ze allemaal praktische functies hebben om liefdevolle dienstbaarheid van de toegewijden voor de Heer te doen ontwaken. Heer Shri Krishna is de Allerhoogste genieter en hoeft niet hard te werken zoals wij in deze wereld. Alles wat Hij doet is plezierig en Hij organiseert vele situaties waarin Hij ons, Zijn afgescheiden deeltjes, kan opnemen in Zijn liefdevolle dienstbetoon dat onze natuurlijke toestand is in het spirituele rijk.
Toen Shri Krishna zijn spel en vermaak had op het platteland van Vrindavan met Zijn koeherders-vrienden hoedden ze liefdevol samen de koeien en dwaalden ze door de weiden, spelend, dartelend en feestend. Gedurende de verschillende seizoenen genoten ze er allemaal onophoudelijk van om deel uit te maken van Shri Krishna’s spel en vermaak en Hem liefdevol op hun best te dienen.
In de afgelopen maanden was het klimaat veranderd van Vasant Panchami (lentefestival waar iedereen zich in het geel kleedt en naar de velden gaat, vruchtbaarheidsriten uitvoert en nieuwe gewassen plant, enz.) naar Dola Purnima waar geurende poeders en bloemen speels op het lichaam van de Heer wordt gegooid en er wordt gezongen en gedanst voor Zijn plezier. Evenzo werden alle andere verschillende feesten gevierd waar de vrienden van Heer Krishna zorgden voor Zijn uitdrukkelijke comfort of plezier. Ze gingen met Hem naar het bos, dienden Hem en plezier lol.
Tegen de zomer aan stijgt de temperatuur geleidelijk en wordt de Chandan Yatra uitgevoerd waarbij vanaf de Akshaya Tritiya gedurende een periode van 21 dagen het lichaam van de Heer wordt gezalfd met geurend sandelhoutpulp vermengd met kamfer, musk en saffraan. Als het sandelhout op het lichaam wordt aangebracht, koelt het onmiddellijk af, maar er is een natuurlijke cyclus die volgt met de warmte. Er is natuurlijk wat transpiratie en als het zweet zich opnieuw vermengt met het sandelhout wordt het gedroogd en afgekoeld door zelfs de geringste bries, waardoor een aangenaam gevoel ontstaat zoals bedekt met talkpoeder.
Aangezien de temperatuur alleen maar stijgt, is het echter niet genoeg om gezalfd te worden met iets dat afkoelt (voor sommige sampradaya’s of tempels), daarom wordt op de Snana Purnima in de maand Jyestha (Trivikram Vaishnava mase) het ceremoniële baden van de Heer genaamd Snana Yatra verricht. Hoewel het in Jagannath Puri bijzonder feestelijk is geworden, vindt de eigenlijke gebeurtenis zijn oorsprong in Vrindavana, waarbij de toegewijden Krishna en Balaram baden voor hun plezier en daarna zelf een bad nemen. Eigenlijk is er op dit moment geen andere troost dan te baden in een soort aangenaam water. Alle tempels van Vrindavan volgen dit festival en veel toegewijden volgen een pelgrimspad van de ene tempel naar de andere van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat wanneer de temperatuur daalt tot ongeveer 35-40 graden Celsius geabsorbeerd door de Snana rasa.
Het volgende grote interactieve evenement is Rathyatra waar de toegewijden symbolisch Heer Krishna (Jagannath), Zijn broer Balaram en Subhadra Maharani op hoge wagens, met prachtige flapperende luifels, terugbrengen naar het landelijke Vrindavan na hun betovering in Kurukshetra.
Hierna komt het Jhulan Yatra-festival. Beginnend op de wassende maan van de Sridhara-maand, vieren veel tempels in Vrindavana Krishna’s schommelfestival, sommige voor een dag anderen voor meerdere dagen. Traditioneel dragen veel van de murti’s van de Heer gedurende deze periode tot aan Balaram Purnima verschillende kleding met groen erin. Wederom is het een praktische feestelijke dienst die de toegewijden voor de Heer verzorgen. De moesson is zo vochtig en de temperatuur is nog steeds zo zinderend ondanks de verkoelende regens. Met zoveel regen dat uit de hemel valt en zowat overal water op de grond, is het verlangen naar nog meer water om af te koelen wat je wilt. De weelde op dit moment is om een briesje te vinden, aangezien de lucht zwaar is van de vochtigheid van de regens. Dus zorgen de toegewijden voor het plezier en de tevredenheid van Krishna, Balaram en Shrimati Radhika voor een briesje door ze op een schommel (Jhulan) te plaatsen.
Het is een zeer aangenaam en bevredigend festival, met de schommels die versierd zijn met bosklimplanten, jasmijn (Malati) die pas in het seizoen tot bloei is gekomen en bloemenslingers. Soms gebruiken ze een fijne verstuiving van rozenwater die gericht is op het goddelijke paar van Radha en Krishna op hun schommel.
Door de genade van Zijn Goddelijke Genade Srila A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada krijgen alle toegewijden en congregatieleden wereldwijd de gelegenheid zich deze liefdevolle interacties van Sri Krishna met Zijn toegewijden te herinneren en ook te helpen bij de directe persoonlijke dienst aan de Heer door Ze zelf te schommelen.
Op de laatste dag van de Jhulan, op de Purnima (volle maan) komt Lord Balaram’s verschijningsdagfestival.
Jhulan-referenties
“Wat betreft de Jhulan Yatra-ceremonie, gedurende deze vijf dagen moet de kleding van de godheden elke dag worden verwisseld en moet de distributie van Prasadam en Sankirtana zo veel mogelijk worden gedaan. Als je daartoe in staat bent, kan er een mooie troon worden gebouwd waarop de murti’s kunnen worden geplaatst. Deze troon kan tijdens Kirtana zachtjes worden gezwaaid. Dat zal heel goed zijn en de murti’s zullen zeker genieten van de plechtigheid.’ (A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada.1 augustus 1969. Brief aan Jayapataka Swami. Brievenboek blz. 977.)
“Dus we moeten dit Krishna-bewustzijn beoefenen. Hier, in deze materiële wereld, moeten we werken. Zonder werk kun je zelfs je gezin, je lichaam niet onderhouden. Dat is niet mogelijk. Sarira-yatrapite na prasiddhyed akarmana-. Krishna zegt (tegen ) Arjuna dat je zonder karma zelfs je lichaam niet kunt onderhouden. Dus je moet werken. Sarira-yatrapi te na prasiddhyed akarmana-. En deze materiële wereld betekent dat je moet onderhouden door te werken. En spirituele wereld betekent natasya karyam karanam ca vidate. Er is niets om te werken, omdat Krishna niets te werken heeft. Hij geniet gewoon.. Hoe wordt het genoemd? Schommel. Dus Krishna geniet en Krishna’s medewerkers genieten. Ze hebben niets om te werken. Dat is de spirituele wereld. Cintamani prakarasadmasu kalpa vrksa: dat is een andere wereld. Er is geen materieel lichaam. Daarom is het materiële lichaam niet nodig. Dat is een andere wereld. Maar in deze materiële wereld moeten we werken. Trt’ya-karma-samj<anya avidya-karma-samjanya trtiya aktirisyate. Deze materiële wereld betekent dat je moet werken en dingen moet regelen voor je onderhoud. Daar kun je niet aan ontsnappen. Maar toch moeten we Krishna-bewust worden” (A.C. Bhaktivedanta SwamiPrabhupada. 10 augustus 1976. Shrimad Bhagavatam 3:22:21. Teheran, Iran.)
“Radha en Krishna kunnen op deze manier worden gezwaaid, maar je moet voorkomen dat je Heer Jagannatha op die manier zwaait.” (A.C. Bhaktivedanta SwamiPrabhupada. 5 januari 1973. Brief aan Jagdish. Brieven bookp.2220.)
Een spel en vermaak van Shrimati Radharani en Shri Krishna
Zoals gezegd is Jhulan-yatra Krishna erg dierbaar, Hij vindt het erg leuk. Vanuit een ander perspectief zul je zien waarom! Vanuit een cultureel perspectief in India gingen in deze periode alle dochters naar het huis van hun vader om daar een paar dagen te blijven en te genieten van het schommelfestival – een gewoonte die zelfs tot op de dag van vandaag wordt gevierd.
Elk jaar ging Shrimati Radharani naar Varshana, naar het huis van haar ouders en had daar een erg leuke tijd met haar Gopi-vrienden en Krishna, die ze vrijuit kon ontmoeten (omdat Jotila en Kotila er niet waren).
Op een keer wachtte Radharani op haar broer Sridam om haar naar het huis van haar vader te brengen. Ze wachtte, wachtte en wachtte, maar er was geen teken van Sridam en ze werd zo verdrietig. Op een dag was er een persoon uit Varshana daar. Ze vroeg de man haar vader te vragen: “Waarom zijn ze Mij vergeten?” Toen begon ze bitter te huilen. De persoon ging naar Varshana en vertelde Vrsabhanu Maharaja over de toestand van zijn dochter. Toen hij dit nieuws hoorde, stuurde Vrishabhanu Maharaja Sridam onmiddellijk naar Varshana om Radharani te halen.
Shrimati Radharani’s moeder Kirtida had veel cadeaus ingepakt voor Jotila die ze met Sridam had gestuurd. Ze wist dat als ze dit niet deed, Jotila, die een ruwe karakter had, Shrimati Radharani soms niet naar Varshana stuurde.
Ondertussen staarde Shrimati Radharani dag en nacht naar de weg die uit Varshana kwam. Op een dag zag ze Sridam en toen hij eindelijk bij de poort aankwam, omhelsden ze elkaar. Ze huilde, “Oh broer, was je me vergeten? Mijn vader en moeder ook? Was iedereen me vergeten!”
Aanvankelijk weigerde Jotila Shrimati Radharani te laten gaan. ‘Nee nee, ze kan niet gaan. Ze heeft hier zoveel werk te doen en daar is zoveel gevaar vanwege die zwarte jongen. Ze kan niet gaan.’
Toen gaf Sridam Jotila alle cadeaus die moeder Kirtida had gegeven. Toen ze dit zag, zei ze: “Oké, ze kan gaan, maar slechts voor een paar dagen.”
“Toen gingen Shrimati Radharani en Sridam op een kar getrokken door vier ossen naar Varshana. Toen ze het paleis van haar ouders op de heuveltop zag begon Radharani van vreugde te huilen en zelf nog meer te huilen toen Ze Haar vader en moeder van aangezicht tot aangezicht zag.
Op dat moment was Jhulan Yatra al begonnen en Shrimati Radharani begon overdag en ‘s nachts met Haar sakhi’s (vrienden) te schommelen, maar Ze was niet tevreden zonder Krishna daar. Dit wetende, kwam Krishna soms vermomd naar het paleis. Soms verkleedde Hij zich als een Gopi die armbanden of mooie slingers verkocht. Of Hij verscheen in een andere gedaante en maakte een afspraak voor Hen om elkaar ergens op een heel geheime plek in het bos te ontmoeten.
Eens zat Shrimati Radharani op de Jhulan en Krishna duwde heel zachtjes aan de schommel. Plotseling zette Krishna zoveel kracht in de zwaai dat Shrimati Radharani bang werd en begon te schreeuwen: “O Krishna, red mij, red mij!” Die transcendentale bedrieger Shri Krishna klom op de schommel en Ze omhelsde Hem stevig, wat Hem zoveel plezier gaf. Waarom zoveel plezier? Omdat Hij normaal zoveel trucjes moet uithalen zodat Radharani Hem omhelst, maar in dit geval omhelsde Ze Hem uit Haar eigen wil zonder veel moeite van Zijn kant. Daarom is Hij zo dol op dit spel en vermaak.
Enkele meditaties over Shri JhulanYatra in Shri Vrindavan Dham.
De Jhulan-tijd is erg intens. Over het algemeen hebben de Shravana masa een uitzonderlijke stemming, het regent de hele tijd. Yamuna-ji word erg breed en overstroomt zelfs. Er is een goede atmosfeer voor toegewijden die dagelijks rondgaan voor verering en ze nemen de lila-darshan die wordt uitgevoerd in diverse tempels in Vrindavan. In Jai Sing Geera worden bijvoorbeeld de lila’s de hele week opgevoerd: elke ochtend wordt Gauranga-lila en ‘s avonds Krishna-lila’s theater gespeeld.
Toegewijden vertellen dat enige tijd geleden een koning, die een grote aanhanger van Shri Radha-Raman was, in de Shravana-maand naar Vrindavan kwam om te assisteren bij uitvoeringen die uit zijn eigen verlangen begonnen. De theatervoorstelling van Shri Gauranga Mahaprabhu en Shri Krishna lila’s waren hem zeer dierbaar. Zeker Shri Radha Krishna ook, omdat het sinds die tijd als een jaarlijks evenement plaatsvindt.
In elk van de tempels van Vrindavan is een prachtige schommel-kunja te vinden. Elk met bijzondere kenmerken, samen met de swingende stemming en het altijd vrolijke “Jay Shri Radhe! Jay Shri Radhe!”. Daar vond ook de jaarlijkse gouden schommel darshan van Shri Banke Bihariji plaats. Het gebeurt op de eerste dag van Jhulan Yatra, waarop de straten helemaal vol zijn, alle voertuigen, zoals auto’s, zelfs auto-riksja’s, zijn zeer beperkt en riksja’s kunnen alleen op de hoofdwegen rijden. Sommige toegewijden wachten tot de speciale arati’s om middernacht om darshan te krijgen, want overdag is het gewoon belachelijk om te proberen binnen te komen bij de honderdduizenden dorpen die afdalen in de gemeente Vrindavan om op te gaan in dit prachtige festival.
Er zijn goede zaken gedaan door toegewijden die zich bezighouden met het maken van de enorme hoeveelheden bloemenkransen die in alle tempels worden gebruikt, door alle toegewijden die bloemenkransen willen offeren en om de tempels en Jhulan(s) de hele week te versieren. Het is een perfect voorbeeld hoe iedereen ervan profiteert. Zowel economisch – financieel, sociaal, spiritueel enz., door simpelweg een of andere eenvoudige dienst te verlenen voor het genoegen van de Heer. Grote hoeveelheden prasadam worden gekookt en geofferd aan de murti’s en aangeboden voor een kleine donatie; de hotels, dharmshalla’s, pensions, Riksja’s, taxi’s, iedereen. Ze zijn allemaal blij en tevreden, wetende dat door simpelweg de Heer te dienen, Die de wortel van alles is, al hun behoeften zal worden voorzien.