Shri Krishnadasa Kaviraja Gosvami heeft in Shri Chaitanya Charitamrita beschreven dat de eerste spruit van de begeerteboom van toewijding zich manifesteerde in de persoon van Shri Madhavendra Puri en dat die spruit zich ontwikkelde tot een jonge boom in de persoon van Shri Isvar Puri. In de persoon van Shri Chaitanya Mahaprabhu, die ook de tuinman was, werd dat jonge boompje de stam van een enorme boom, de begeerteboom van toewijding. [C. C. Adi 9.10-11]
Shri Ishvara Puri verscheen in deze wereld op de volle maan dag van de maand Jyestha. Hij diende zijn guru, Shri Madhavendra Puri, zeer trouw, vooral tijdens het einde van Shri Puripada’s leven. [C. C. Antya 8.26]
Shri Ishvara Puri kwam tijdens zijn reizen naar verschillende heilige plaatsen eens naar Sridhama Navadvipa, waar hij in het huis van Shri Gopinatha Acharya verbleef. In die tijd ging Shri Nimai Pandita op in Zijn spel en vermaak van leren. Iswara Puri ging Nadiya nagara in vermomming binnen en niemand kon dus begrijpen wie hij werkelijk was.
“Die edelmoedige heer was altijd verzonken in de transcendentale gemoed van toewijding aan Shri Krishna. Hij was Shri Krishna buitengewoon dierbaar en hij was een oceaan van genade. Niemand kon hem echter herkennen aan zijn kleding. Door de wil van het lot kwam hij naar het huis van Shri Advaita Acharya.” [C. B. Adi 11]
Hij kwam waar Shri Advaita Acharya bezig was Shri Krishna te aanbidden en ging daar rustig zitten. Door zijn goddelijke uitstraling kan de ene Vaishnava niet voor de andere verborgen blijven. Advaita Acharya begon steeds weer in zijn richting te kijken. Ten slotte vroeg hij hem: „Heer! Wie bent u? Ik heb het gevoel dat u een Vaishnava sannyasi bent.”
Shri Ishvara Puri antwoordde heel nederig: “Ik ben een lage klasse shudra, gekomen om je lotusvoeten te bekijken.” Mukunda Datta, die ook aanwezig was, kon eveneens begrijpen dat dit een Vaishnava sannyasi was en daarom slaagde hij erin hem te ontmaskeren. Met zijn zoete stem begon hij een kirtana waarin hij het spel en vermaak van Shri Krishna beschreef. Toen Shri Ishvara Puri die kirtan hoorde, viel hij meteen op de grond en de aarde onder hem werd nat van zijn tranen. De aanwezige toegewijden waren met stomheid geslagen. “We hebben nog nooit zo’n Vaishnava gezien.” Advaita Acharya omhelsde hem heel stevig. Iedereen kon begrijpen dat dit de meest dierbare leerling van Madhavendra Puri, Shri Isvar Puri, was. Luide kreten van “Hari! Hari!” steeg de lucht in.
Shri Ishvara Puri bleef enkele dagen in Navadvipa. Op een dag, toen Nimai Pandita van school naar huis terugkeerde, ontmoette Hij toevallig Shri Ishvara Puri onderweg. Shri Ishvara Puri was betoverd terwijl hij naar de zoon van Saci keek, en dacht bij zichzelf: “Hij heeft alle aanwijzingen dat Hij een goddelijk personage is en lijkt inderdaad erg ernstig.” Shrila Ishvara Puri informeerde, “Oh Viprabori! Mag ik Je naam weten? Waar woon Je? Wat is dat manuscript in Je hand?” Mahaprabhu bood heel nederig Zijn namaskar (begroeting) aan. Sommige van Zijn discipelen antwoordden: “Zijn naam is Nimai Pandit.” Ishvar Puri riep uit: “Jij bent de beroemde Nimai Pandita!” Ishvara Puri was erg blij Hem te ontmoeten. Mahaprabhu kwam naar voren en boog Zijn hoofd en vroeg nederig: “Sripada, kom alsjeblieft met mij mee naar mijn huis en wees mijn gast voor de lunch.”
Ishvara Puri dacht bij zichzelf: “Wat een aangename houding heeft Hij!” Als gecharmeerd door een mantra kwam hij stilletjes samen met de Pandit naar Zijn huis. Daar aangekomen waste Mahaprabhu persoonlijk zijn voeten, terwijl Saci Mata in de Deity-kamer de verschillende preparaten die ze had voorbereid aan de Heer aanbood. Toen diende Mahaprabhu die prasadam aan Shri Ishvara Puri en accepteerde daarna zijn overblijfselen. Daarna zaten ze in de tempel (Visnu grha) en bespraken Krishna-katha, waardoor ze allebei vervuld werden met extatische liefde.
Shri Iswara Puri bleef dus een paar maanden in Navadvipa en verbleef in het huis van Shri Gopinatha Acharya. Elke dag kwam Mahaprabhu om darshan van zijn lotusvoeten te krijgen en af en toe nodigde Hij hem uit voor de lunch. In die tijd was Shrila Gadadhara Pandita nog maar een jonge jongen en Ishvara Puri was erg aanhankelijk naar hem. Hij begon hem les te geven uit het boek dat hij had gecomponeerd “Shri Krishna Lilamrta”.
Op een avond, toen Mahaprabhu Ishvara Puri zijn eerbetuigingen kwam brengen, sprak Shrila Puripada tot hem: ‘Je bent een grote pandita. Ik heb een manuscript samengesteld over het spel en vermaak van Shri Krishna. Als Je het alstublieft wilt aanhoren, dan kan ik het voor Je opzeggen, en kun Je de eventuele fouten corrigeren. Ik zal zeer verheugd zijn als Je dit doet.”
Mahaprabhu antwoordde glimlachend: “Wat een toegewijde ook zegt, wordt gedicteerd door Shri Krishna Zelf. Als iemand hier enige fout in ziet, dan is hij gewoon een zondige ellendeling. Welke gedichten hij ook componeert, daar is Krishna in ieder geval erg blij mee. Krishna aanvaardt de stemming waarin dingen worden aangeboden als het meest substantiële deel van het offer.” Voor Ishvara Puri waren deze woorden als druppels nectar en hij begreep dat Shri Nimai Pandita een buitengewoon persoon was. Na enkele dagen in Nadia te hebben doorgebracht, vervolgde Ishvara Puri zijn rondreis langs de heilige plaatsen.
Ondertussen maakte Mahaprabhu Zijn spel en vermaak van leren tot een einde en wilde nu Zijn ware Zelf openbaren door de religie van de tijd te vestigen; liefde voor God te verspreiden door het chanten van Zijn Heilige Namen. Zo kwam Hij naar Gaya, zogenaamd om pinda’s (ritueel voedsel) te offeren voor Zijn overleden vader en voorouders. Shri Ishvara Puri was op dat moment aanwezig in Gaya. Nadat hij pinda’s had geofferd bij de verschillende heiligdommen, kwam hij uiteindelijk op de plaats waar de lotusvoetafdrukken van Shri Visnu zijn. Terwijl hij darshan nam en hoorde van de glories van het heiligdom, viel Mahaprabhu flauw op de grond. Door het lot kwam Shri Ishvara Puri op dat moment toevallig op die plek en hoorde van Shri Candrashekar Acharya wat er was gebeurd. Na korte tijd kwam Mahaprabhu weer bij bewustzijn en toen Hij Ishvara Puri zag, stond hij op om zijn eerbetuigingen te brengen. Shri Ishvara Puri omhelsde Hem en de twee werden doorweekt door elkaars tranen van liefde.
Mahaprabhu richtte zich tot Ishvara Puri, “Mijn reis naar Gaya is succesvol door alleen maar je lotusvoeten te zien. Als iemand Pinda op deze heilige plaats aanbiedt, worden zijn voorouders verlost. Maar simpelweg door jou te zien, krijgen tientallen miljoenen voorouders bevrijding. Daarom is jouw aanwezigheid zelfs nog gunstiger dan die van deze heilige tirtha. Alle heilige tirtha’s bidden voor het stof van je lotusvoeten. Daarom, O Puripada, bid ik aan uw lotusvoeten om me over de oceaan van het materiële bestaan te brengen en ervoor te zorgen dat ik de nectar van Krishna’s lotusvoeten drink.”
Shrila Ishvara Puri antwoordde: “Luister alsjeblieft Panditji, ik heb begrepen dat Je een incarnatie bent van de Allerhoogste Heer. Vanmorgen zag ik een zeer gunstige droom en nu is die echt uitgekomen. Vanaf de eerste dag dat ik Je in Navadvipa zag, heb ik altijd aan Je gedacht. Ik krijg zoveel plezier door Je te zien, net zoveel plezier als ik krijg door Krishna te zien.”
Toen hij dit hoorde, boog Mahaprabhu zijn hoofd en antwoordde glimlachend: “Dit is mijn grote fortuin.”
Op een andere dag benaderde Mahaprabhu Shri Isvar Puri en verzocht hem om Hem te initiëren met de goddelijke mantra. “Mijn geest wordt erg onrustig in afwachting van deze initiatie. “Shrila Puripada antwoordde heel gelukzalig: “Wat te zeggen van mantra’s, ik ben bereid om Je mijn leven aan te bieden.” [C. B. Adi 17.10]
Daarna initieerde Shrila Ishvara Puri Mahaprabhu met de goddelijke mantra.
Op een ochtend kwam Shrila Ishvara Puri naar de plaats waar Mahaprabhu verbleef. Mahaprabhu was buitengewoon verheugd hem te zien. Nadat hij Zijn eerbetuigingen had gebracht, nodigde hij hem uit om te blijven lunchen. Ishvara Puri antwoordde: “Het is een kwestie van groot geluk voor mij om voedsel uit Uw hand te kunnen accepteren.” Mahaprabhu kookte en serveerde vervolgens heel zorgvuldig Zijn guru de prasadam. Daarna smeerde Hij sandelhoutpasta op zijn lichaam en deed Hij een bloemenkrans om zijn nek. Zo leerde de Allerhoogste Heer Zelf hoe men zijn guru moet dienen. Zonder de grote toegewijden te dienen, is het niet mogelijk om liefde voor God te ontvangen. Dienstbaarheid aan de guru is de deur naar toewijding.
Bij zijn terugkeer uit Gaya kwam Mahaprabhu via Kumarhatta, de geboorteplaats van Zijn guru en begon daar in extase over de grond te rollen, terwijl de grond nat werd van Zijn tranen. Ten slotte verzamelde Hij wat stof van die heilige plaats en bond het in de hoek van zijn bovenkleed, zeggende: “Dit stof is mij zo dierbaar als mijn leven.” toen ging hij op weg naar Navadvipa.
De geboorteplaats van Shrila Ishvara Puri ligt in de huidige stad Halyahor, in de buurt van het treinstation Kanchra-para, dat zich op de lijn Sealdah-Krishnanagar bevindt. Men moet uitstappen bij het station Kanchra-para en vervolgens per riksha naar Chaitanya Doha gaan. Doha betekent vijver, dat werd gecreëerd toen veel volgelingen van Chaitanya Mahaprabhu in Zijn voetsporen hier kwamen en aarde verzamelden uit de geboorteplaats van Shrila Ishvara Puri.
Daarna accepteerde Mahaprabhu sannyasa en kwam op bevel van Zijn moeder in Jagannath Puri wonen. Tegen die tijd had Ishvara Puri deze wereld al verlaten. Hij stuurde twee van zijn discipelen Shri Govinda en Kasisvara brahmacari om de Heer in Nilacala te dienen.