Shri Vakreshwar Pandit was aanwezig met Sriman Mahaprabhu tijdens Zijn spel en vermaak in Navadvipa en na zijn aanvaarding van Sannyasa vergezelde hij Hem ook naar Jagannath Puri. Gedurende de tijd dat de Heer in Puri woonde, bleef hij daar ook bij Hem wonen. Shri Vakreshwar Pandit is geboren in het dorp Guptipara in de buurt van Triveni. Hij was een bijzonder bekwame danser en kirtaniya en kon 72 uur lang onafgebroken dansen.
Toen Shri Chaitanya Mahaprabhu in Navadwip begon met zijn spel van gezamenlijk zingen van de Heilige Naam van Shri Hari, was Shri Vakreshwar Pandit een belangrijke zanger en danser in die bijeenkomst. Het was door Zijn genade dat Devananda Pandit werd verlost van de toorn van Mahaprabhu. Hij was ook aanwezig tijdens de reis van de Heer naar Ramakeli. Devananda Pandit stond ooit bekend als de belangrijkste spreker over de Bhagavat. Op een dag ging Srivas Pandit naar zijn toespraak luisteren, en in extatische liefde bewogen door het horen van het Bhagavatam, begon hij te huilen. Een paar onwetende studenten van Devananda Pandit, die dachten dat dit een verstoring veroorzaakte, verwijderden Srivas Pandit uit de vergadering en lieten hem buiten. Hoewel dit werd gedaan in het bijzijn van Devananda, weerhield hij zijn studenten niet van deze daad van minachting voor de toegewijde – Bhagavat.
Er zijn twee soorten Bhagavat: het boek bhagavat en het toegewijde bhagavat. Om deze reden raakte Devananda Pandit betrokken bij een overtreding van een grote toegewijde (maha-bhagavat). Toen Shri Chaitanya Mahaprabhu hoorde hoe zijn dierbare toegewijde, Srivas Pandit, niet gerespecteerd was, gaf hij veel instructies over de Bhagavat. Hij vertelde dat degenen die het boek Bhagavat lezen maar geen respect betuigen aan de toegewijde-Bhagavat, gewoon overtreders zijn, hoewel ze de Bhagavat eeuwenlang kunnen lezen, toch zullen ze nooit liefde voor God bereiken. De toegewijde bhagavata en het boek bhagavata zijn niet verschillend. Om het boek bhagavat te begrijpen, moet men eerst de toegewijde-bhagavata oprecht dienen. Daarom verwaarloosde Mahaprabhu Devananda en schonk hij hem niet Zijn genade. Op een avond kwam Vakreshwar Pandit dansen en zingen van de Heilige Naam in het huis van een toegewijde uit Kulia, aan de overkant van de Ganges van Nadia. Toen hij dit gunstige nieuws ontving, ging Devananda daarheen en toen hij de symptomen van goddelijke liefde in de persoon van Shri Vakreshwar Pandit zag verschijnen, raakte hij gecharmeerd. Geleidelijk verzamelde zich een grote menigte op die plaats, en Devananda Pandit, die een wandelstok in zijn hand nam, hield de menigte op orde om het extatische dansen van Shri Vakreshwar Pandit niet te belemmeren.
Op deze manier voerde Vakreshwar Pandit twee prahara’s (zes uur) zingend en dansend uit, tot in de nacht. Toen hij klaar was met dansen en ging zitten, kwam Devananda en bood dandavats aan aan de lotusvoeten van Shri Vakreshwar Pandit, die tevreden was met deze dienst en Devananda zegende met de woorden “Krishna-bhakti hauk” – “Moge je toewijding aan Shri Heer Krishna bereiken .” Vanaf die dag werd toewijding gewekt in het hart van Devananda door de genade van Vakreshwar Pandit. Daarna, toen Mahaprabhu naar Nadia kwam om darshan van zijn moeder en moeder Ganges te hebben, schonk hij Zijn genade aan Devananda in Kulia. ‘Omdat je Vakreshwar hebt gediend, heb ik je opgemerkt. Vakreshwar is volledig doordrenkt met de transcendentale energie van de Heer, en wie hem toegewijd wordt, bereikt de lotusvoeten van Shri Krishna. Zijn hart is de persoonlijke verblijfplaats van Shri Krishna en terwijl Shri Krishna danst, zo danst Vakreshwar ook. Overal waar men de associatie van Vakreshwar kan krijgen, die plaats is de som van alle Heilige plaatsen en is zo goed als Shri Vaikuntha.”
De leerling van Shri Vakreshwar Pandit was Gopal Guru Goswami en de leerling van Gopal Guru Goswami was Shri Dhyanchananda Goswami. In zijn Dhyan Chandra Paddhati – heeft Dhyan Chandra Goswami geschreven – “staat die persoon die voorheen zeer deskundig was in de kunst van het zingen en dansen, de gopi, Tungavidya, momenteel in de wereld bekend als Vakreshwar Pandit. Hij is verschenen op de vijfde dag van de donkere veertien dagen van de maand Asar (Ashadha – juni-juli – Vaman masa) en hij sloot Zijn spel en vermaak in deze wereld af op de zesde dag van de heldere veertien dagen van de maand Asar. Terwijl Vakreshwar danste, zong Mahaprabhu Zelf en Vakreshwar greep Zijn lotusvoeten en zei; “O, maangezicht, geef me 10.000 gandharva’s en laat ze zingen terwijl ik dans. Dan ben ik blij.” Mahaprabhu antwoordde: “Je bent een van mijn vleugels. Als ik er nog een had (zoals jij), zou ik in de lucht kunnen vliegen.
[C. C. Adi 10.17]. De aanbiddelijke godheid van Vakreshwar Pandit is Shri Shri Radha-kanta, die hij vereerde in het huis van Kasi Misra, dat ook de residentie was van Shri Chaitanya Mahaprabhu (Gambhira). Deze godheden worden daar tot op de dag van vandaag nog steeds aanbeden.